بررسی ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی در خصوص توهین توسط وکیل اصفهان
بررسی ماده ۶۰۸ قانون مجازات اسلامی در خصوص توهین توسط وکیل اصفهان
Share
104
11696 بازدید
توهین در لغت به معنی خوار کردن پست نمودن و سبک شمردن است و در اصطلاح هر فعلی را که در نظر عرف موجب کسر شأن یا باعث تخفیف و خواری و خفت و پست شمردن طرف گردد را میگویند خواه دروغ باشد و یا خواه راست باشد و در صورتی که امر استنادی بر خلاف حقیقت باشد به آن بهتان گویند و هرگاه راست بوده و در غیاب طرف باشد غیبت نام دارد .
((توهین به افراد از قبیل فحاشی و استعمال الفاظ رکیک، چنانچه موجب حد قذف نباشد، به جرای نقدی درجه شش محکوم خواهند شد که عبارت است از جزای نقدی بیش از بیست میلیون (۲۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال تا هشتاد میلیون (۸۰.۰۰۰.۰۰۰) ریال))
از سوی دیگر توهین لزوماً متضمن اسناد و اخبار نمی باشد بلکه عمل ارتکابی به نحوی از انحا در حیثیت متضرر از جرم نوعی وهن وارد می نماید. برعکس موضوع ماده افترا حسب ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی که لزوماً متضمن اسناد می باشد.عنصر مادی توهین فعل است و ممکن است مثبت معنوی و یا مثبت مادی باشد البته برخی ترک فعل را نیز به نحوی که عرفا موجب تخفیف و توهین گردد شامل توهین می شمارند.
به هر حال باید در نظر داشت که برخی افعال و الفاظ ذاتا وهن آور نمی باشند بلکه به واسطه طرز تلفظ آن یا به واسطه موقعیت زمانی و مکانی یا شخصیت طرف موهن تلقی میگردد . فحش در لغت به معنی ناسزا و دشنام است و در اصطلاح عرف به هر کلام زشت و رکیک و مستهجن و قبیح گویند که مخصوصاً برای تحقیر و تخفیف طرف به کار برده میشود بنابراین یک لفظ یا گفتار ممکن است فی حد ذاته وهن آور باشد بدون آنکه فحش یا دشنام تلقی گردد.
در فحاشی نسبتی به طرف داده نمیشود بلکه لفظی استعمال می گردد که به واسطه رکیک و زشت بودن آن بر خلاف حیثیت و شأن آن طرف می باشد با عنایت به قانون استفساریه نسبت به کلمات توهین و اهانت مصوب ۱۳۷۹ توهین ممکن است لفظی و یا فعلی باشد.
با این وجود خشونت در گفتار گر چه بی نزاکتی تلقی می شود لکن توهین نمی باشد. توهین باید مستقیم بوده و طرف اهانت نیز معین باشد لذا توهین به طبقه و گروهی از اشخاص بدون ذکر مصادیق خاص اصولا توهین کیفری مد نظر قانونگذار نیست.
توهین از جمله جرایم مطلق است و نیازی به تحقق نتیجه یعنی اذیت و آزار مخاطب ندارد چرا که سوءنیت در جرم توهین مفروض می باشد و نیازی به اثبات ندارد زیرا نوع و ماهیت الفاظ و اعمال وهن آور خود کاشف از سوء نیت مرتکب است.
توهین در لغت به معنی خوار کردن پست نمودن و سبک شمردن است و در اصطلاح هر فعلی را که در نظر عرف موجب کسر شأن یا باعث تخفیف و خواری و خفت و پست شمردن طرف گردد را میگویند خواه دروغ باشد و یا خواه راست باشد و در صورتی که امر استنادی بر خلاف حقیقت باشد به آن بهتان گویند و هرگاه راست بوده و در غیاب طرف باشد غیبت نام دارد .
تلاش حداکثری بهترین وکیل کیفری اصفهان در جهت احقاق حقوق موکلین پایان ناپذیر است
حسب ماده ۶۰۸ از قانون مجازات اسلامی
از سوی دیگر توهین لزوماً متضمن اسناد و اخبار نمی باشد بلکه عمل ارتکابی به نحوی از انحا در حیثیت متضرر از جرم نوعی وهن وارد می نماید. برعکس موضوع ماده افترا حسب ماده ۶۹۷ قانون مجازات اسلامی که لزوماً متضمن اسناد می باشد.عنصر مادی توهین فعل است و ممکن است مثبت معنوی و یا مثبت مادی باشد البته برخی ترک فعل را نیز به نحوی که عرفا موجب تخفیف و توهین گردد شامل توهین می شمارند.
به هر حال باید در نظر داشت که برخی افعال و الفاظ ذاتا وهن آور نمی باشند بلکه به واسطه طرز تلفظ آن یا به واسطه موقعیت زمانی و مکانی یا شخصیت طرف موهن تلقی میگردد . فحش در لغت به معنی ناسزا و دشنام است و در اصطلاح عرف به هر کلام زشت و رکیک و مستهجن و قبیح گویند که مخصوصاً برای تحقیر و تخفیف طرف به کار برده میشود بنابراین یک لفظ یا گفتار ممکن است فی حد ذاته وهن آور باشد بدون آنکه فحش یا دشنام تلقی گردد.
در فحاشی نسبتی به طرف داده نمیشود بلکه لفظی استعمال می گردد که به واسطه رکیک و زشت بودن آن بر خلاف حیثیت و شأن آن طرف می باشد با عنایت به قانون استفساریه نسبت به کلمات توهین و اهانت مصوب ۱۳۷۹ توهین ممکن است لفظی و یا فعلی باشد.
با این وجود خشونت در گفتار گر چه بی نزاکتی تلقی می شود لکن توهین نمی باشد. توهین باید مستقیم بوده و طرف اهانت نیز معین باشد لذا توهین به طبقه و گروهی از اشخاص بدون ذکر مصادیق خاص اصولا توهین کیفری مد نظر قانونگذار نیست.
توهین از جمله جرایم مطلق است و نیازی به تحقق نتیجه یعنی اذیت و آزار مخاطب ندارد چرا که سوءنیت در جرم توهین مفروض می باشد و نیازی به اثبات ندارد زیرا نوع و ماهیت الفاظ و اعمال وهن آور خود کاشف از سوء نیت مرتکب است.