اصولا هنگامی که والدین با هم زندگی می کنند حق سرپرستی و حضانت طفل به طور یکسان با هر دو است، لکن چنانچه به هر دلیل مثلا طلاق پدر و مادر از یکدیگر مفارقت کنند قانون حق حضانت را تعیین کرده است: مبتنی بر ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی،« برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است».
یعنی با طلاق پدر و مادر، مادر کودک تا سن ۷ سالگی چه اینکه فرزند مشترک پسر یا دختر باشد در نگهداری فرزند اولویت دارد و پس از هفت سالگی پدر حق حضانت را بر عهده خواهد داشت. ونیز تبصره ماده بیان کرده که بعد از هفت سالگی اگر بین والدین برای حق حضانت اختلاف نظری وجود داشته باشد دادگاه بنا بر مصلحت کودک تصمیم خواهد گرفت که آیا حق حضانت را به پدر بدهد یا سرپرستی کودک را به مادر برگرداند.
اصولا هنگامی که والدین با هم زندگی می کنند حق سرپرستی و حضانت طفل به طور یکسان با هر دو است، لکن چنانچه به هر دلیل مثلا طلاق پدر و مادر از یکدیگر مفارقت کنند قانون حق حضانت را تعیین کرده است: مبتنی بر ماده ۱۱۶۹ قانون مدنی،« برای حضانت و نگهداری طفلی که ابوین او جدا از یکدیگر زندگی می کنند، مادر تا سن هفت سالگی اولویت دارد و پس از آن با پدر است».
یعنی با طلاق پدر و مادر، مادر کودک تا سن ۷ سالگی چه اینکه فرزند مشترک پسر یا دختر باشد در نگهداری فرزند اولویت دارد و پس از هفت سالگی پدر حق حضانت را بر عهده خواهد داشت. ونیز تبصره ماده بیان کرده که بعد از هفت سالگی اگر بین والدین برای حق حضانت اختلاف نظری وجود داشته باشد دادگاه بنا بر مصلحت کودک تصمیم خواهد گرفت که آیا حق حضانت را به پدر بدهد یا سرپرستی کودک را به مادر برگرداند.
کاتالوگهای آموزش حقوقی قوه قضاییه